Historia Sokolnik-Lasu

Pierwsze wzmianki o wsi Sokolniki pochodzą z 1386 roku, jako osady służebnej, związanej z grodem łęczyckim. Od tego momentu do powstania Sokolnik-Lasu upłynęło jednak sporo czasu. W 1820 roku Sokolniki stały się własnością Marcina Łobudzkiego herbu Jastrzębiec. W XIX wieku dobra Sokolniki obejmowały, oprócz Sokolnik, także folwark Sokolniki Małe, Maszkowice, Helenów oraz części Dybówki.

W 1833 roku  folwark kupił Edward Herbst, który doprowadził majątek do rozkwitu. W 1885 roku wybudował fabrykę krochmalu w Sokolnikach. Posiadłość traktował jako miejsce wypoczynku dla swojej rodziny. Organizował również wypoczynek dla dzieci robotników zatrudnionych w fabryce Scheiblera.

W 1906 roku wybudował w Sokolnickim lesie ośrodek rehabilitacyjny dla dzieci ze szpitala Dziecięcego Anny Marii (obecnie szpital im. Janusza Korczaka) w Łodzi.

W 1910 roku majątek nabył Juliusz Boetticher. W 1918 roku przekazał go synowi Kazimierzowi, który rok później sprzedał go baronowi Aleksandrowi Rozstockiemu z Warszawy i to ów nowy właściciel odegrał kluczową rolę w powstaniu Sokolnik-Lasu. W 1928 roku rozpoczął on parcelację kompleksów leśnych, dzieląc swój majątek na blisko 2 tysiące zalesionych działek o powierzchni minimum 1,5 tys. m2.

Działki sprzedawane były organizacjom charytatywnym, komitetom rodzicielskim łódzkich szkół oraz osobom prywatnym. Dzięki wyjątkowemu mikroklimatowi, zdrowotnym właściwościom okolicy oraz dogodnemu położeniu, zdecydowano się na realizację koncepcji osiedla rekreacyjno-wypoczynkowego. Projekt ten bazował na idei miasta-ogrodu, inspirowanej założeniami urbanistycznymi Ebenzera Howarda, który był twórcą tego typu rozwiązań w Anglii, Francji, Niemczech i Holandii.

 

Jako datę założenia Sokolnik-Lasu przyjmuje się rok 1930, gdyż wtedy zakończono proces formalnego tworzenia osiedla po parcelacji majątku barona Aleksandra Rozstockiego.

Jak widać Sokolniki-Las przeszły niezwykłą ewolucję – dawniej teren rekreacyjny dla mieszkańców Łodzi i okolic, dziś osiedle łączące harmonijnie spokój natury z wygodą codziennego życia. Dzięki aktywności lokalnej wspólnoty i wymienionych organizacji nadal dynamicznie się rozwija.